Ingeblog.nl

Weblog van Ingeborg

Ik hou van mijn hoofd

Opeens was-tie er, de tekst. Ik ging naar de wc tijdens een concert – weinig verhevens aan – en plots tuimelden de woorden door mijn hoofd:

Leer dan reizen, met gepeizen
Naar pallaizen, uit het slick
Dezer werrelt, die zoo dwerrelt
Eeuwigh gaat voor oogenblick.

Poëzie van Vondel. Geen idee hoe ik er ooit aan gekomen ben, tijdens mijn studie misschien? Of had ik op de middelbare school niet een leraar Nederlands die ons teksten uit het hoofd liet leren? Lang, lang geleden in ieder geval.

Woorden waarvan ik zeker weet dat ze jaren en jaren niet meer in me opgekomen zijn, waarvan ik niet eens meer wist dat ze daar ergens opgeslagen lagen. In mijn wonderlijke hoofd, dat ze me nu opeens voor de voeten gooit.

Heeft mijn hoofd een boodschap voor mij? Dat het verdriet dat ik nu voel maar relatief is, vanuit het grotere geheel gezien? Richt je op de lange termijn? Ik kan er natuurlijk van maken wat ik wil, met datzelfde hoofd.

Mijn vader daarentegen raakt zijn hoofd kwijt. Telkens een stukje meer. Hele hersengebieden verdwijnen. Gewoon weg. Witte plekken op de MRI-scan, zegt de arts. Mijn hoofd kan dat niet bevatten. Ik zie het als een langzame en pijnlijke dood. Jezelf stukje bij beetje verliezen. Je lichaam gaat maar door, maar waar ben jij?

Ik hou van mijn hoofd. Van alle belangrijke en ook uiterst futiele herinneringen die het herbergt. Van alle beelden, kleuren, vormen, woorden die er rondwaren. Van wat ik van al dat materiaal kan maken, wat ik helemaal zelf kan bedenken. Van mijn dromen, mijn fantasieën, alles wat mij mij maakt.

Alleen al die heftige emoties kunnen wel eens lastig zijn. Een beetje relativering zou best welkom zijn. Daar heeft mijn hoofd dan weer helemaal gelijk in.

4 Comments

  1. Je mooiste! Filosofisch, gevoelig en toch relativerend. Mooi rond geschreven, love it. Komt allemaal uit dat hoofd!

  2. Dag Mooi Hoofd, lief Ingeborghoofd, zó herkenbaar wat je daar denkt en schrijft. Zo broos zijn hersenen, en dus zo kwetsbaar de gedachten die ze maken. Of breken. Gedichten, melodieën, flarden van refreinen die ineens voorbijkomen… Waar komen ze vandaan, waar houden ze zich al die tijd schuil terwijl het leven passeert?
    Bij mijn moeder komen allerhande flarden nu te pas en te onpas bovendrijven. Haar hersenpan lijkt een juwelendoos, de ene herinnering nog mooier dan de andere. Ze koestert ze allemaal. Tot ze ze een ogenblik later weer vergeten is. En ik sta erbij en kijk ernaar. Zie hoe hetgeen dat haar levend maakt langzaam uit haar verdwijnt. En er is niets wat ik kan doen om die flarden hier te houden, om te voorkomen dat ze verdwijnen in de vergetelheid.

    • Ingeborg

      27 april 2014 at 12:19

      Bedankt voor je mooie en ontroerende reactie, Inez. Ben er stil van. Volgens mij moet jij zelf gaan schrijven 😉

      • Hai Ingeborg, dank aan jou op mijn beurt voor jouw lieve woorden. Mijn zus roept al jaren waar dat boek van mij nou toch blijft. Maar, denk ik dan: ik schrijf al? Voor het dak boven mijn hoofd en dat van mijn twee knapen, voor het beleg op onze boterham. En bovendien, waaróver moet ik dan schrijven? Wat heb ik nog toe te voegen aan alles dat al is geschreven? Grinnik, nee, vooralsnog lees ik nog even liever. Mijn (over) leven is op dit moment al druk genoeg! Maar ingeborg, mócht het er ooit van komen, dan ben jij de eerste die het weet, want dan vraag ik jou als corrector. Als je dat leuk lijkt en goed vindt, tenminste. Want, mijn kennis van de Nederlandse taal is bij lange na niet zo goed als die van jou. In de tussentijd blijf ik graag van je lezen en leren! 😉

Laat een reactie achter aan Jeroen Reactie annuleren

Your email address will not be published.

*

© 2024 Ingeblog.nl

Theme by Anders NorenUp ↑