Ik heb nooit een wereldreis gemaakt. Geen backpackavontuur naar Australië, India, Thailand, zoiets. Vind ik dat jammer? Ja. Maar tegelijkertijd: er valt al zo veel te zien. Om de hoek.
Bij een bedrijfsuitje een tijdje terug deed ik een tekenworkshop. In de duinen. Er lagen wat voorwerpen: een dennenappel, een bloemetje, een gewei. Ga maar tekenen. Ik koos het bloemetje (want paars).
En daar bleek héél veel aan te zien, zo’n ogenschijnlijk simpel bloempje. Ik moest heel precies kijken om het goed te kunnen weergeven. De gradaties paars, groen, bruin, de rode vlekjes die het bleek te hebben. Als je goed keek.
En toen besefte ik: als er aan één bloemetje al zo veel te zien is, dan is je directe omgeving even goed een schatkamer als een exotisch land.
En dus kijk ik. Naar alles om me heen. Kleuren, vormen, structuren, patronen. Mensen. Die kunnen zo ontroerend mooi zijn. De blik in iemands ogen.
Kijken kijken. En kopen? Ja, dat ook. Of vastleggen, op wat voor manier dan ook. Want als ik iets mooi vind, wil ik het hebben. Om er nog heel vaak naar te kunnen kijken.
En dit zag ik vandaag toen ik zomaar een portiek in schoot om te schuilen voor de regen
18 augustus 2014 at 07:40
Heel mooi geobserveerd. In een vreemde omgeving geven we onze ogen de kost terwijl we in onze “vertrouwde” omgeving vergeten waar te nemen. Je mist zo een hoop aan moois en interessants.
26 augustus 2014 at 21:08
Moest ik aan denken toen ik deze post las!
http://en.wikipedia.org/wiki/The_Inner_Light_(song)
http://www.lyricsfreak.com/b/beatles/the+inner+light_10026136.html
26 augustus 2014 at 21:26
Kende ik niet, mooi! Wel ironisch dat het liedje is opgenomen in India 🙂