Vanochtend deed ik beach-goddess-huppeldepup-spray in mijn haar. Dat ruikt zo lekker. Even een momentje in die geur gehuld. Het deed me denken aan een gesprek jaren geleden met mijn toenmalige collega’s: wat is het kleinste geluksmoment dat je kunt bedenken?
Iemand die om je grapje lacht? Nee, kleiner. Je eerste kop koffie ’s ochtends? Nee, kleiner. Ik was ‘winnaar’ met het allerkleinste moment.
In een vroegere baan ging ik op de fiets naar mijn werk en kwam ik langs een sauna. Ik verheugde me elke dag op het vleugje eucalyptus dat ik rook als ik de heuvel langs die sauna af denderde.
Het duurde nooit langer dan twee seconden. En meer dan een lekkere geur was het niet. Maar toch. Een microgeluksmomentje.
24 april 2014 at 21:49
Ik rook twee dagen geleden de ondefinieerbare geur van pakjes, zakjes en doosjes etenswaren door elkaar die ik rook als mijn oma de gangkast opendeed om chips te pakken (jaren dertig woning, zo’n paneeldeur). De geur maakte mij, net als toen, gelukkig. Ik snoof en merkte dat de geur nu alleen in mijn hoofd bestond. Toen snapte ik het. Ik stond voor diezelfde gangkast (jaren dertig woning, zo’n paneeldeur), zeventig kilometer verderop. Mijn eigen gangkast.
25 april 2014 at 11:54
Doe er dan maar gauw chips in 😉 Mooi momentje, Jeroen!