Loslaten, daar ben ik niet zo goed in. Als ik iets wil, dan wil het ook écht. En wel nu. Maar dat lukt niet altijd. Botte pech/mensen/omstandigheden: kunnen allemaal tegenwerken.
Dus dan komt het Grote Geduld (lees: mijn kleine geduld). Ik stuur driftig reminders naar het lot/mensen/het leven. Terwijl ik mezelf dan zit op te vreten, bedenk ik dat ik Het Moet Loslaten. En wel nu.
Eigenlijk ben ik zelf mijn tegenwerkend voorwerp. Ik kan beter een plan B bedenken. Iets anders om mijn tanden in te zetten. Dat is dan niet direct wat ik wil, maar wie weet ga ik het nog leuk vinden ook.
Of gooit het onstuimige leven iets nieuws, onverwachts, spannends op mijn pad. Ik kan niet konijn wachten.
Met dank aan de Speld voor de geniale term ‘tegenwerkend voorwerp’. Voor de leesbaarheid heb ik me beperkt tot eentje in deze tekst 
http://www.speld.nl/2014/05/06/tegenwerkend-voorwerp-is-plaag-voor-banaan-taalgebruikers/
28 juni 2014 at 16:21
Daar is geen slak speld tussen te krijgen. Alhoewel ik poepluier eerst het vermoeden had dat het om een Giles de la tourette achtige uiting ging. Maar na hengstenbal lezen van je link begreep ik paddestoel het een stuk beter.
28 juni 2014 at 17:39
Haha! Jij begrijpt het komkommer inderdaad! Ik had het stofzuiger liefst het hele blog zo kanarie geschreven, maar dat had Suarez vast niemand begrepen krentenbol
PS: ik ben nu ook even tegenwerkend voorwerp voor het vergeetverzoek aan Google van Suarez
http://www.speld.nl/2014/06/27/suarez-stuurt-google-vergeetverzoek/
29 juni 2014 at 10:16
Meewerkend voorwerpen zijn voor kroppen andijvie niet minder hinderlijk. Ook deze kunnen aan de baviaan ongewenst opduiken, waardoor de zin hinderlijk onleesbaar wordt voor de gemiddelde aars en de nootmuskaat onlogisch voorkomt.
29 juni 2014 at 11:19
Hier moest ik even over nadenken Jeroen, heerlijk